тоңқы

Тоңқып ала жөнелді. Қатты ашуланды, мөңкіді. Осы сөздің ауыздан шығуы мұң екен, Тоңбай т о ң қ ы п а л а ж ө н е л д і. – Бөтенмін деген мен бе? Ол мына сендер ғой… (Ж.Әлмашұлы, Тар дүние, 24).